Święty Leopold Babenberg (1075-1136)

Pamięć o tym świętym człowieku żyła długo po jego śmierci. Ludzie nazywali go "Leopoldem Dobrym". Był tak popularnym orędownikiem w Austrii, że w końcu jego świętość oficjalnie została uznana przez kościół katolicki. Papież Innocenty VIII kanonizował go w 1485r., przytaczając w swojej homilii zestawianie między Niemcami uwiązanymi w krwawej wojnie, śmierci i zniszczeniu, a Austrią cieszącą się danym przez Boga błogosławieństwem pokoju, sprawiedliwości i ludzkiej dobroci, która trwała przez 20 lat panowania margrabiego Austrii, świętego Leopolda.

Urodził się on w Gras, nieopodal Melk w Dolej Austrii w roku 1073, w roku w którym Papież Święty Grzegorz VII (1073-85; święto: 25-tego maja) objął przywództwo Kościoła i rozpoczął w nim rozległe reformy. Babenbergowie przybyli do Austrii z Bawarii, gdzie osiągnęli swój rozkwit w X wieku. Rodzina objęła bawarski Ostmark, "wschodnią granicę wojskową, która mniej więcej przebiegała wzdłuż Dunaju w dół do Słowenii.

Leopold przyszedł na świat w czasie wielkiego konfliktu między niemieckim imperatorem a Papieżem, który historycy nazywają "Sporem o inwestyturę". Natura konfliktu dotyczyła kwestii zwierzchności w odniesieniu do wewnętrznego kierowania Kościołem. W skrócie, chodziło to, kto może mianować biskupów i opatów na ich stanowiska. Cesarz uważał, że podlega to jego władzy, jako że jest władcą chrześcijańskim. Podczas gdy papieże uważali, że cesarz przekroczył swoje kompetencje, ingerując w papieską (i episkopalną) władzę nad kościołem.

Święty Leopold dorastał w diecezji Passau, pod wpływem świątobliwego reformatora i biskupa, świętego Altmanna (święto: 9-tego sierpnia). Zainspirowany przez namowy pierwszej Rady Laterańskiej do wspólnego życia dla duchowieństwa, święty Altmann przedstawił zgromadzenia zwykle St. Nikola w Passau w 1067r. Później święty Altmann i trzej inni południowo niemieccy biskupi wspierali mocno Papieża Grzegorza VII przeciw cesarzowi Henrykowi IV podczas sporu o inwestyturę. To kosztowało świętego Altmanna jego diecezję i doprowadziło go do wygnania z Austrii. Jego siła i świętość odcisnęły swój znak na młodym margrabi.

W wieku 23 lat Leopold przejął po swoim ojcu godność margrabiego Austrii, było to w roku w 1096. Dziesięć lat później w 1106r. poślubił Agnieszkę, córkę cesarza Henryka IV. Była ona wdową po Frederiku Hohenstaufen, z którym miała dwoje dzieci. Małżeństwo doczekało się jeszcze 17 dzieci, z których 11 przeżyło dzieciństwo. Wiele z jego dzieci wzięło za współmałżonków osoby z przyległych majątków budując w ten sposób pokojowe relacje.

Święty zdołał uniknąć dużego zamieszania, które dotyczyło łączenia się duchownej i imperialnej polityki. Pozostał on wierny papiestwu i otrzymał silne poparcie biskupów Salzburg, Passau i Gurk. Ponadto był wielkim promotorem Kościoła w jego królestwie. Przywrócił on opactwo Gottweig, Kremsmunster, St. Nikola i St. Petera w Salzburgu do biskupstwa Passau, które były ufundowane przez jego ojca. Ponadto przekazał benedyktyński klasztor w Melk, który ufundowała jego rodzina, bezpośrednio papiestwu. Dodatkowo wybudował akademik pielgrzyma i założył świeckie zgromadzenie w Klosterneuburg. Odnośnie tego drugiego, prawdopodobnie oczekiwał, że jego syn Otton zostanie biskupem i będzie żył w kolegiacie. Jednak Bóg miał inne plany dla Ottona, które w końcu poprowadziły go do świętości, jako święty biskup Freising w Bawarii, (święto: 7-go września). Wtedy to, daleko w Paryżu na uniwersytecie, Otton został powołany do zgromadzenia klasztornego w Cistericians. Wstąpił do opactwa Morimond w Burgundii w 1132r. z 15 członkami jego świty. Święty Leopold nie sprzeciwił się decyzji jego syna i pozwolił mu przyłączyć się do Cistericians. W następnego roku za zachętą swojego syna i biskupów Passau oraz Salzburgu, święty Leopold postanowił zrezygnować z kontroli nad zgromadzeniem i przekazał ją ruchowi reformacyjnemu, który Św. Altmann zapoczątkował w Passau kilka lat wcześniej. W związkuz tym w 1133r. zgromadzenia świeckie zostały rozwiązane, a zgromadzenia zwykłe z Chimsee, St. Nikola i Rottebuch wraz z błogosławionym Hartmannem z Chimsee przejęły je. Znów święty Leopold okazał swoją wspaniałomyślność przez utworzenie nowego biskupstwa w jego stolicy, Klosterneuburg. Przez porzucenie zgromadzeń świeckich, przedłożył plany innych nad swoje własne. To wskazuje na jego pokorę, dzięki której jest zapamiętany.

Błogosławiony Hartman i święty Leopold pokazujący Jezusowi Chrystusowi i jemu Matce opactwo Klosterneuburg (z fasady kościoła opactwa, pod wezwaniem Narodzin Matki Boskiej).

W późniejszym okresie syn Leopolda Otton został opatem Morimond i poprosił swojego ojca, aby ten ufundował opactwo cysterskie w Austrii, w Wienerwald i nazwał je Heiligenkreuz ("Święty Krzyż"), co też Leopold uczynił. Święty Leopold ufundował również klasztor benedyktyński w Kleinmariazell, który niestety nie przetrwał do naszych czasów. Leopold darował również ponad 100 parcel ziemskich znajdujących się w sąsiedztwie tych opactw, aby zapewnić im byt ekonomiczny.

Leopold był człowiekiem silnych przekonań i jego stanowisko w kwestii sporu o inwestyturę sprawiło, że stał się pośród Bawarczyków preferowanym kandydatem na urząd Świętego Cesarza Rzymu w 1125r. Leopold, odmówił jednakże nominacji oraz zaszczytu cesarstwa na rzecz rządzenia Austrią. Poprzez swoje mądre rządy oraz wiarę w Boga, zdołał zapewnić krajowi błogosławieństwo pokoju oraz sprawiedliwości dla swojego ludu. Był wielce kochanym władcą, wiernym mężem oraz dobrym ojcem.

"Dobrotliwy margrabia" zginął podczas wypadku na polowaniu w 1136 i został pochowany w kościele zgromadzenia Augustiańskiego pod wezwaniem Narodzenia Matki Boskiej, gdzie był prawdziwie opłakiwany przez swój lud. Od prawie 900 lat święty Leopold jest czczony w swojej ojczystej Austrii. Dzień jego święta przypada na 15-tego listopada. Jest to nadal jedno z najważniejszych świąt w opactwie Klosterneuburg oraz czas dorocznej pielgrzymki, odbywającej się w niedzielę poprzedzającą świąteczny dzień, w pielgrzymce tej nadal uczestniczą tysiące osób. Relikwie świętego Leopolda od wieków są przedmiotem kultu. Znajdują się w ołtarzu opactwa Klosterneuburg. Od roku 2008 są także w kościele parafialnym w Rzezawie.

Opactwo w Klosterneuburgu - widok ogólny